8.45 uur. Ik hoor een aanhoudend, zacht gebonk. Eerder hadden we dat ook al eens gehoord. De kleinzoon van de oude buurvrouw stond toen ongeduldig tegen haar deur te duwen. Omdat ze niet snel genoeg openmaakte. Ietwat geërgerd ga ik kijken. Hij staat er weer. Telkens als hij duwt veert onderaan de deur een beetje open en bonkt dan terug. Hij heeft de deur van het slot gedaan, maar bovenaan zit de deur nog op de knip. Ik vraag het jochie vriendelijk niet zo met de deur te bonken, omdat de kinderen nog slapen.
“Oma is gevallen, ze kan niet meer opstaan”.
“De deur zit op de knip, de schuifpui is dicht en alle ramen zijn dicht”.
“De deur zit op de knip, de schuifpui is dicht en alle ramen zijn dicht”.
Van buitenaf, heeft de jongen het voor de brievenbus hangende gordijn wat opzij geschoven. Ik laat hem via de brievenbus vragen of ze pijn heeft en of we politie en huisarts zullen bellen.
Als de politie de deur heeft opengebroken zien we de buurvrouw in haar pyjama op de grond zitten. Huilend. De dienstdoend huisarts komt langs en vertrekt even later weer. De politie blijft nog even.
weggebracht
op een oranje brancard
Koninginnedag
op een oranje brancard
Koninginnedag
Na onderzoek in het ziekenhuis lijken er gelukkig geen hersenletsel, heup-, been- of andere botbreuken te zijn (30 april, eind van de middag)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten