Zelfs door de stoffig-bruine laag vuil op de treinramen voel ik de zon branden. In korte broek en met half-openhangend shirt sta ik schouder aan schouder met andere zwetende reizigers. Ik houd me vast aan een paal. Op de plekken waar de rugzak aan mijn schouders hing is mijn shirt nat. Ik zak rechtstandig door mijn knieën, probeer schuifelend een voet te verplaatsen en zet het rugzakje tussen mijn benen. Bij het verschuiven van mijn rechtervoet raak ik de voet van het meisje naast me. Er glijdt een druppel zweet langs mijn slaap naar beneden. De rugzijde van mijn shirt is doorweekt.
overvolle coupé
een wesp dirigeert
onze blikken
een wesp dirigeert
onze blikken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten